Inscenizacja adwentowa 23 grudnia - teksty

Marta

Kochane dziewczynki, bardzo proszę potraktujcie poważnie ten tekst... Są możliwe jeszcze zmiany, bo nie wszystkie dziewczynki były na próbie, więc... ale zasadniczo mniej więcej tak to będzie wyglądało. Buziaczki

MAGDA K
Że, jako mówi nam wszystkim
Dawne, odwieczne orędzie,
Z pierwszą na niebie gwiazdą
Bóg w naszym domu zasiędzie.
Sercem Go przyjąć gorącym,
Na scieżaj otworzyć wrota —
Oto co czynić wam każe
Miłość, największa cnota.
……………………………………

AGA K.
Aniołowie, aniołowie biali,
na coście to tak u żłobka czekali,
pocoście tak skrzydełkami trzepocąc
płatki śniegu rozsypali czarną nocą?

Aniołowie, aniołowie biali,
O! poświećcie blaskiem skrzydeł swoich,
by do Pana trafił ten zgubiony
i ten, co się oczu podnieść boi,
i ten, który bez nadziei czeka,
i ten rycerz w rozszarpanej zbroi
by jak człowiek szedł do Boga-Człowieka,
aniołowie, aniołowie biali.
……………………………………………….

JULKA
Ktoś miłowany tu przyjdzie
Dobre obejmą nas ręce
I będą nasze uśmiechy
srebrnym błękitem dziecięce.

Wszystko się ku nam przybliży
i w zachwyceniu ukaże
Dawno zgubione radości,
imiona nasze i twarze.

Gwiazdy melodią zaszumią,
struny się dźwiękiem rozpędzą.
Będziemy sami dźwiękami
i tą błękitną kolędą.
…………………………………….

KLAUDIA
Gwiazdo Betlejemska, gwiazdo Wcielonego Słowa! Słowa o najsłodszym brzmieniu: Miłość.
Gwiazdo, co dwa tysiące lat temu zajaśniałaś nad ziemią przodków moich, którzy dali ludzkości proroków i psalmistów, a potem dziadom moim, rodzicom i mnie samemu świeciłaś nad ziemią polską, nad jedyną i ukochaną moją ojczyzną!
………………………………

AGA L.
...a nam tak trudno iść do Betlejem...
bo mamy ręce puste i serca.
Tak trudno klęknąć przed Tobą, Jezu,
Z tym lękiem, który duszę przewierca...

EWENT. EMILKA
Być blisko Ciebie – nie jest nam łatwo,
Bo mamy własne życie, rozumiesz.
I często w drodze gaśnie Twe światło,
Nikt z nas zapalić go znów nie umie.

AGA L.
Że gdzieś w Betlejem? Że w szopie lichej?
To wiemy, coś nam o tym mówili...
Czasami nawet w modlitwie cichej,
prosimy: bądź z nami w każdej chwili.

EWENT EMILKA
Ale tak trudno iść do Betlejem.
Tak trudno Ciebie odszukać, Boże...
I gdy się rodzisz dziś dla nas wszystkich,
Tak trudno serce swoje otworzyć.
…………………………………………..

GABRYSIA NOWAK
Posłuchaj... czy to wyje wiatr?
Posłuchaj... czy to wicher łka?
Zawodzi tęsknie wśród śnieżycy jakiś głos?
To Matka idzie z Synem wraz,
To serce Matki woła nas:
Otwórzcie nam, przyjmijcie choć na noc!

PATKA
Mój dom za ciasny...
Mój dom jest zbyt daleko...
Za zimno w nim,
By ogrzać rączki Twe...
Więc dalej idź,
Gdzieś ktoś na Ciebie czeka!
A ja – zobaczysz! – za rok przyjmę Cię!

GABRYSIA NOWAK
Posłuchaj... czy to wyje wiatr?
Posłuchaj... czy to wicher łka?
Zawodzi tęsknie wśród śnieżycy jakiś głos?
To Matka idzie z Synem wraz,
To serce Matki woła nas:
Otwórzcie nam, przyjmijcie choć na noc!

DARIA
Kolejny raz znów rodzisz się w stajence,
Za ciasne są serc naszych ludzkich drzwi...
Choć kochasz nas, wyciągasz do nas ręce –
Nam brak odwagi, by dziś otworzyć Ci!

GABRYSIA NOWAK
Posłuchaj... czy to wyje wiatr?
Posłuchaj... czy to wicher łka?
Zawodzi tęsknie wśród śnieżycy jakiś głos?
To Matka idzie z Synem wraz,
To serce Matki woła nas:
Otwórzcie nam, przyjmijcie choć na noc!

MAGDA P.
A kiedy gwiazda obudzi nas
Swym promiennym blaskiem,
My – jak pasterze uwierzymy w nocy dar.
Betlejem swe znajdziemy
Szlakiem Mądrych Magów
I z uwielbieniem przed Panem schylimy się.

GABRYSIA NOWAK
Posłuchaj... już nie wyje wiatr?
Posłuchaj... to nie wicher łka?
To Matka z Synem spieszą dziś do ciebie!
W ten Betlejemski kolęd czas
Niech płoną serca wszystkich nas,
Niech Jezus znów poczuje się jak w niebie...
………………………………………………..

Do podziału w piątek:

Narodziłem się nagi, abyś ty potrafił wyrzekać się samego siebie.

Narodziłem się ubogi, abyś ty mógł uznać mnie za jedyne bogactwo.

Narodziłem się w stajni, abyś ty nauczył się uświęcać każde miejsce.

Narodziłem się z miłości, abyś ty nigdy nie zwątpił w moją miłość.

Narodziłem się w nocy, abyś ty uwierzył, iż mogę rozjaśnić każdą rzeczywistość.

Narodziłem się w ludzkiej postaci, abyś ty nigdy nie wstydził się być sobą.

Narodziłem się jako człowiek, abyś ty mógł stać się synem Bożym.
……………………………………………

Do podziału w piątek:
Zawsze, ilekroć uśmiechasz się do swojego brata i wyciągasz do niego rękę
– jest Boże Narodzenie...

Zawsze, kiedy sam – nie mając wiele - potrafisz dzielić się z innymi
i obdarzasz ich radością – jest Boże Narodzenie...

Zawsze, kiedy czynisz swoje serce bezpiecznym domem dla przestraszonych,
utrudzonych, odepchniętych i wzgardzonych – jest Boże Narodzenie...

Zawsze, ilekroć pozwolisz, by Bóg pokochał innych przez ciebie
zawsze wtedy jest Boże Narodzenie.
……………………………………………

DARIA
Co robisz w tym mieście każdego roku,
Kiedy zamkniętych jest tyle drzwi,
A prawie na każdych splecione gałęzie,
Świerk przewiązany czerwoną wstążką?
Co myślisz, widząc siebie za każdym oknem,
Gipsowe figurki obok szklanych bombek,
Słomę ułożoną starannie jak pościel
I pustkę w sercu?
Czasem trzeba czasu,
Aby móc zrozumieć –
By poczuć obecność Tego,
Który czeka.
……………………………………..

MAGDA K
Ta jedna noc odmieniła cały świat. Na pokrytej śniegiem ziemi pojawiły się jeszcze jedne ślady stóp: Boga-Człowieka. Te ślady prowadzą do Twojego domu.
To nie wspólna kolacja, prezenty i życzenia wyznaczają czas Bożego Narodzenia, ale wewnętrzna przemiana, jaka dokonuje się w człowieku, gdy w jego życie wkracza Chrystus.
……………………………………………………………..

AGA K
Nieustannie się rodzę – mówi Bóg i przychodzę
W nagim ciele niemowlaka
Z płaczem bezsilności
Łaknący ramion drugiego człowieka
Bezbronny
Do ciebie podobny
I otwieram umysły– na prawdy światełko
Serca- na pokój niebiański
Dłonie – na dary natury
Oczy – na świata cudowność
Życie – na innych wędrówkę

Nieustannie się rodzę i pragnę
Oczu miłości we Mnie wpatrzonych
Ramion otwartych – bezpiecznej przystani
Uścisku dłoni – radości spotkania
Ciepłego serca – ochrony przed zimnem
Uśmiechu szczęścia – świadectwa istnienia

Nieustannie się rodzę by cię zbawić bo cię kocham
……………………………………………..

MAGDA K.
Prawdziwe skarby życia człowiek przechowuje w sercu.
Tylko tam można odkryć tajemnicę cudów:
miłość, która tęskni do dzisiaj,
wyrzeczenie, które bardzo bolało,
czy nadzieję wskrzeszoną po latach...
Zasiąść do Wigilii to dzielić się sobą,
Aby z okruchem białego opłatka
Ktoś najbliższy mógł poznać smak ludzkiego serca.

Słowa tyle rozdadzą, ile serce czuje.
Zanim ciepłym blaskiem choinka rozbłyśnie
I kruchy opłatek pojawi się w dłoni,
A wokół zawiruje radosna kolęda,
Napełnij serce światłem, dobrocią, pokojem.
Tylko słowa miłości odkruszą
Coś z serca i uczynią darem....
Najważniejsze, aby usta,
Pełne drżących życzeń,
Królewską drogą miłości się stały.
……………………………………………………..

PATKA
To było w Nazarecie...
Boski Posłaniec na swych skrzydłach
Przyniósł wielką Obietnicę.
Pokornie pochyliwszy głowę
Przyjęłaś, Maryjo,
Do swego serca nasze Zbawienie.
Pełna lęku – czekałaś...
Każdego dnia mówiłaś Bogu: Bądź wola Twoja... Fiat...
Przepełniona lękiem uczyłaś się kochać
Tego Maleńkiego, który miał się narodzić
Nie dla Ciebie, ale dla świata.
Nie na radość, ale na ból...
…………………………………..

KLAUDIA
W betlejemskich domach
Białymi obrusami stoły nakryte do wieczerzy.
Na łóżkach pościel świeża,
czysto powleczona.
Na stołach stoi siedem świec w świeczniku
I biała bułka leży.
Miednice ciepłą wodą po wręby nalane.

Ale drzwi tych domów
Szczelnie na zasuwy, na klucze pozamykane.
Nie stukaj próżno, Józefie.
Chodźmy od tych niegościnnych
Mieszkań ludzkich za miasto,
Do skalnej stajenki.
Tam prześpi tę noc nasz maleńki.
…………………………………………

AGA K.
Pomódlmy się w Noc Betlejemską,
W noc szczęśliwego rozwiązania,
By wszystko się nam rozplątało,
Węzły, konflikty, powikłania.

Aby wątpiący się rozpłakał
Na cud czekając w swej kolejce,
A Matka Boska – cichych, ufnych –
Jak ciepły pled wzięła na ręce...
……………………………………….

MAGDA P.
W Adwencie czeka świat na czyjeś nadejście
Strumyk czeka- wstrzymuje oddech.
Wiatr przycicha- nie dotyka czarnych jodeł
Sarny, lisy zastygają na pagórkach
Nie pojmując, ze już idzie blask od BETLEJEM

I my czekamy na Boże Narodzenie
………………………………………………

AGA K.
Zstępuje Światłość z wysoka,
By objąć ziemskie kolisko,
Widzę Ją sercem, tuż, blisko,
Jak Krzak Mojżesza, co płonie...
Promień od słońca przebiega,
Blaskiem przenika mnie całą,
W moim zapalił się łonie...
I Słowo Ciałem się stało
i Miłość staje się ciałem,
co serce ludzkie przemieni...
w tę świętą noc dam Ją ziemi.
……………………………………….

GABRYSIA D.
To właśnie w wigilijny wieczór, gdy mróz lśni jak gwiazda na dworze.
Przy stołach są miejsca dla obcych, bo nikt być smutny nie może.

To właśnie tego wieczoru, gdy wiatr zimny śniegiem dmucha.
W serce złamane i smutne cicha wstępuje otucha.

To właśnie tego wieczoru, od bardzo wielu wieków,
pod dachem tkliwej kolędy, Bóg się rodzi w człowieku.
…………………………………………………….

:!: